Niet alleen ziet het er naar uit dat OOR door NTG overgekocht zal worden, er gaan ook geruchten rond dat er na verloop van tijd (3eneenhalf a 4 maanden volgens bepaalde bronnen) mensen de laan uit zullen vliegen bij de Toonaangevende Publicatie. Wat nu?

-- Arien (saguamura@home.nl), February 10, 2002

Answers

NTG heeft ook Samsonic gekocht van Veronica. Dat overlapt volledig met Oor, dus dat wordt opgeheven. Misschien dat Serge "de Harry Mulisch van de popjournalistiek" Simonart en nog wat staf wordt doorgeschoven.

Bert van der Kamp kan naar bejaardenhuis Aloha.

Volgens mij is toch bijna alles freelance, dus ze kunnen iedereen waar ze vanaf willen zo dumpen.

-- Martijn (wmterhaar@myrealbox.com), February 10, 2002.

Dat NTG is trouwens een beetje een vaag bedrijf. Er staat me iets van bij dat het iemand is die z'n geld heeft verdiend in de botenbouw en een paar jaar geleden plots is begonnen met het opkopen van (muziek) bladen.

-- Joris (subbacultcha@hotmail.com), February 10, 2002.

Samsonic heeft toch nooit enig bestaansrecht gehad, wat een kutblad. En een frisse wind in OORland zou niet slecht zijn. Helemaal niet slecht.

-- bas (bas@kindamuzik.net), February 10, 2002.

OOR is middelmaat. Ik koop het af en toe, zoals de Q, als ik niets anders vind. Als ik een lijst wil van platen die net uitgekomen zijn. Wil ik een mening dan koop ik Wire of iets dergelijks. En wat gebeurt er met NME? Die reviewen nu ook al Pink. Niet dat het een slechte plaat is maar.... PINK?!? Duidelijk bewijs dat ze het spel nu volledig verloren hebben.

-- helenfordsdale (helenfordsdale@yahoo.com), February 11, 2002.

Dat het met NME die kant op zou gaan, werd al snel duidelijk toen ze de website (twee jaar geleden?) opdeelden in secties pop/indie/dance enz. Inmiddels is dat onderscheid weer weg geloof ik (was ook enigszins bizar: in alle andere media vervaagt het juist ipv dat het verscherpt), maar dat pop zijn opwachting zou maken in de NME, was overduidelijk.

Ik zie er ook weinig verkeerds in - het gaat nog steeds over muziek, en niet over Pink heur haarkleur of de continuiteitsfout in de video [let op Pinks juwelen die ze af doet voordat ze haar laatste dansje doet]. Erger is dat ze nauwelijks iets van goede pop afweten; zie hoe erg ze de plank missloegen bij de recensie van de Pink-single (werd als 'ongeloofwaardig' (!) weggezet). Het fantasie- en toonloze smurfenrapje van No Doubt kreeg dan wel weer het voordeel van de twijfel. Tsja...

-- Lava (reconstruct@nme.com), February 11, 2002.

Mmm, van dit soort overname's worden tijdschriften meestal niet beter. Zal wel restyling aankomen met "nieuwe koers", dan volgt wel hetzelfde verhaal als altijd "minder navelstaren, ook de verfrissende wind uit de pure pop onderkennen, zo breed mogelijk alle muziekgenre's aan bod laten komen en daarom deze week No Doubt op de cover!!!"

Martijn slaat denk ik de spijker op den kop als hij de volgende carrierestap van Van Der Kamp voorspelt. Kunnen ze bij Aloha lekker zijn jaarlijkse theekransje met Beck plaatsen.

-- Omar (omar@kindamuzik.net), February 11, 2002.

:-D En niet te vergeten de altijd boeiende gesprekken met Tori Amos en Bono, en het jaarlijstje met Dylan, Townes van Zandt en Guy Clark...

-- Lava (reconstruct@nme.com), February 11, 2002.

ik dacht laatst als iedereen het over de NME heeft zal ik er ook eens kopen dus ging ik naar de winkel, vind ik een krantje á la LiveXS met Pink en No Doubt op de voorkant!?! toen heb ik hem maar laten liggen. :)

-- Ludo (ordinarypeoplerecs@hotmail.com), February 11, 2002.

Pink had als samenwerkster die *chick* van 4Non Blondes. No Doubt de *orginal riddim killaz* Sly&Robbie. Serieus (?) ik sluit me aan bij NME, No Doubt ist rad. Pink is wel leuk maar... er zit zo'n goedkoop geurtje aan. Misschien de peroxide?

-- helenfordsdale (helenfordsdale@yahoo.com), February 11, 2002.

Pink is pure white trash. Maar die single is leuk. "Hey Baby" is wat minder plat en ook leuk. Maar bij No Doubt blijf ik toch altijd met die vieze smaak van "Don't Cry" zitten.

-- Martijn ter Haar (wmterhaar@myrealbox.com), February 11, 2002.

Anyways, terug naar OOR. Je kan er natuurlijk 2 kanten mee op 1) de hierboven beschreven, voorspelbare en waarschijnlijke reorganisatie en daar op volgende restyling die het blad nog platter gaat maken dan het al is. Of 2) je gaat eens echt radicaal het roer omgooien en het blad in de 21ste eeuw plaatsen (want je hebt er toch wel een leuke infrastructuur liggen). Daar heb je natuurlijk meteen een paar embargo's voor nodig ;) Dus een tijdelijke stop op 'the usual suspects' en sowieso mag er alleen nog 1x per nummer geschreven worden over oude artiesten *zonder* interview over nieuwe plaat, maar meer essay-achtig een beetje op geschiedenis spacen. Ik kan me voorstellen dat er genoeg verloren schatten zijn/doodlopende wegen waar eens aandacht aan besteed kan worden, hup lekkere tekening van Pontiac erbij = klaar. Ergens zou OOR in het spanningsveld moeten springen tussen pop en experimenteel en dat eens goed uitwerken tot een stijl, veel meer durf in het schrijven en niet zo sullig achter de feiten aanlopen. Sowieso minder artiest gericht zijn en meer label/scene en thema gericht worden (dat artikel wat ik vorig jaar zag over K7 en Berlijn was wel een goede stap in die richting) en niet meer in getto's denken. En heel belangrijk: er moet plek zijn voor langere recensies. Pak 'em beet 5 a 6 recensies die 1 pagina bestrijken van zoiets als een nieuwe Boards of Canada. Ergens heeft OOR rond 1990 de boot gemist met House, dat was het perfecte moment om een revolutie door te voeren. Jammer dat dat Aloha niet eerder is begonnen want dat lijkt me toch echt het perfecte bejaardentehuis voor een aantal OOR-schrijvers (een beetje het Uncut model als het ware ;).

Maar goed, eerlijk gezegd geloof ik er niet zo in, OOR is een vast geroest merk. De lezers willen het volgens mij helemaal niet anders, die willen 1x per jaar hun interview met Boner. En de afvallige lezers van de afgelopen tig jaar zullen ook niet 1-2-3 terugkeren, net zoals jonge lezers helemaal lastig te verleiden zijn.

-- Omar (omar@kindamuzik.net), February 12, 2002.

>net zoals jonge lezers helemaal lastig te verleiden zijn.

Nee hoor. Je zet Within Temptation, Kane of Sita op de voorkant et voila! Oor heeft prima schrijvers en fotografen. Ik denk dat het op dat gebied gewoon niet te verslaan is in Nederland. Ze zitten alleen altijd te klooien met wat ze eigenlijk willen doen en wat ze moeten doen om het hoofd boven water te houden. Misschien moeten ze Oor gewoon zo houden zoals het is of nog iets commercialiseren en met dezelfde medewerkers een meer upmarket blad maken dat dan 4 of 6 keer per jaar uitkomt met daarin wat ze echt willen. In de nieuwe Oor staat bv een artikel over Afrikaanse muziek. In 2,5 pagina kan je daar niet veel over kwijt. En op de cover wordt het niet eens genoemd. Daar had meer ingezeten.

-- Martijn (wmterhaar@myrealbox.com), February 12, 2002.

In 2,5 pagina kan je daar niet veel over kwijt. En op de cover wordt het niet eens genoemd. Daar had meer ingezeten.

Wat ik zeg, daar kan je beter een thema-nummer van maken (deden ze vroeger ook wel eens als ik me het goed herinner).

-- Omar (omar@kindamuzik.net), February 13, 2002.

Wat een gezeik altijd over de Oor. ik vind het prettig een blad te lezen die ( (deels) hypothetisch) Sita, Belle & Sebastian, Kane, the Strokes, Within Temptation, Pink, No Doubt en the Moldy Peaches in 1 nummer behandeld. Mijn hipheid haal ik wel uit het kopen van aanraders die ik lees op sites als de Subjectivisten... of zo... Buiten dat, ik heb het idee dat de journalistieke kwaliteiten die de Oor vaak toegewensd wordt, voortkomt uit een soort Hipper than Thou- snobisme. "Ze moeten meer schrijven over mijn favo-bandje, anders gaat ie maar naar een ander blad", dat soort dingen verwacht ik van Hitkrant-lezers te horen. Als advocaat van de duivel het bovenstaande gezegd hebbende, vermeld ik nog dat eventuele toekomstige posts van mij ook een zeer subjectief en snobistisch karakter kunnen hebben, al naar gelang...

-- Erik (erikstronks@hotmail.com), February 13, 2002.

Van een muziekblad verwacht ik niet dat ze, zoals Erik het hierboven noemt, over mijn favobands schrijven. Ik wil lezen over bandjes, muziek en initiatieven die nieuw zijn. Los van de journalistieke kwaliteiten die sommige Oorschrijvers vast zullen hebben, vind ik in Oorartikelen geen nieuwe namen. Alleen tussen de recensies valt nog wel iets verrassends te ontdekken. Dat is voor mij te weinig. Mijn muziekhonger kan er niet door gestild worden.

Overigens kunnen er wat mij betreft geen advocaten van de duivel genoeg zijn, Erik. Dat houdt ons bij de les.

-- Vido (vidoliber@hotmail.com), February 14, 2002.

Ach, OOR probeert enerzijds wat te verkopen aan Sita fans om zo Anton Corbijns fototjes te kunnen betalen, en anderzijds een hip bandje mee te pikken. Eerlijk gezegd vond ik OOR veel slechter dan dat ze nu zijn. Naar Engels voorbeeld doen ze nu tenminste regelmatig een cd´tje erbij (net als mijn favoriete blad de Uncut) zodat je zelf kan uitmaken of je iets leuk vind. Wel vind ik dat er tegenwoordig meer foto´s dan tekst in de OOR staan, en daar koop ik hem niet voor, en dat interview met Blof skippen we gewoon. Helaas is het inderdaad de ene keer wat meer commerciele rotzooi dan de andere keer, maar ja. Positief is verder wel dat ze steeds meer ook wat aan promotie van Nederlandse artiesten doen, zij het vooralsnog alleen Blof, Borsato, Krezip, Kane, Anouk en noem maar op. Meer ruimte voor de kleintjes zou ik zeggen, er lopen genoeg interessante bands rond, ook buiten Amsterdam (bands buiten Amsterdam pikt de OOR ook niet op, al opgevallen? Elke Excelsiorband wel, maar waarom niet een band als Mitch, Suimasen, Specimen, Club Diana, Supernatural, Keijser, Sandusky, enz enz enz. Gelukkig hebben we daar de Fret nog voor. Maar die leest weer niemand krijg ik zo langzamerhand het idee.

-- Mark (mark@zomotta.com), February 14, 2002.

Positief is verder wel dat ze steeds meer ook wat aan promotie van Nederlandse artiesten doen, zij het vooralsnog alleen Blof, Borsato, Krezip, Kane, Anouk en noem maar op.

De Oor heeft toch Dyzack gemaakt, voordat zijn CD uit was. En Krezip stond er ook al in voor ze een CD hadden gemaakt

-- Martijn (wmterhaar@myrealbox.com), February 14, 2002.

De Oor heeft toch Dyzack gemaakt, voordat zijn CD uit was. En Krezip stond er ook al in voor ze een CD hadden gemaakt

Dyzack gemaakt? Nu dicht je Oor iets teveel goddelijke kwaliteiten toe. Dyzack heeft zichzelf gemaakt en is landelijk voorgebakken door in ieder geval FRET en Music Maker (medio 1996) en door festivals als Crossing Border (1997). De doorbraak van Dyzack was Noorderslag 1998. In hetzelfde jaar werd hij genomineerd voor de NPS cultuurprijs. Daarna pas stond het grote interview met Dyzack in Oor (nr. 8).

Krezip werd in de beginperiode (1997/1998) gemaakt door de Brabantse fans die de groep massaal volgden bij elk optreden, daarna opgepikt door Stichting Brabant Pop, wederom beschreven in Music Maker (demo van de maand in 1998), uitgenodigd door Leidse Kade Live en de rest is geschiedenis.

Oor schreef pas over bovengenoemde groepen toen al lang en breed bekend was dat ze waren getekend door een (groot!) label. Die aandacht heeft de bands zeker een extra duw in de rug gegeven, al denk ik in het geval van Krezip dat Radio 3 veel belangrijker is geweest.

-- Vido (vidoliber@hotmail.com), February 15, 2002.

3voor12 meldt dat Oor nu officieel verkocht is, wegens gebrek aan commercieel succes: "Waar het al lange tijd publiek geheim was dat Oor bezien door Telegraaf-ogen allerminst florissante tijden doormaakte (7 verkochte advertentie pagina's op een totale omvang van 80 bladzijden van het laatst verschenen nummer is in uitgeverskringen geen succes)"

-- Martijn (wmterhaar@myrealbox.com), February 16, 2002.