Over de mijne:

Het is zwaar beinvloed door het feit dat ik a.s. zaterdag weer ga draaien in Vera, waardoor ik de laatste 2 dagen weer eens flink het internet en de bakken van de Platenworm heb doorgespit voor dansbaar spul. Trouwens, wie nog tips heeft laat me weten. Daarnaast ben ik nog danig onder de indruk van de special die mijn oude maat Sander voor de VPRO heeft gemaakt over DJ Shadow. Ik raad het iedereen van harte aan om het te checken. Zeg Vido, hoe zit dat met die plaat van Buffalo Daughter?

-- Arien (saguamura@home.nl), March 28, 2002

Answers

Joris: Love Will Tear Us Apart van Bis is waarschijnlijk een cover? Hoe is ie? Laatste album van ze is echt een regelrechte flop imho. Zonde want Social Dancing was nog zo leuk

In mijn eigen lijst: Sense Field. Heeft wel wat weg van Sunny Day Real Estate, goede stevige rockplaat in ieder geval. Tijd voor een doorbraak zou ik zeggen.

-- Norbert (norbert@kindamuzik.net), March 30, 2002.

Arien: Jonny L? Terug van weg geweest? En any good?

Theo: gij ook al een hardrocker in de 80s?

-- Omar (omar@kindamuzik.net), March 30, 2002.

Love Will Tear Us Apart van Bis is waarschijnlijk een cover? Hoe is ie? Laatste album van ze is echt een regelrechte flop imho.

Eh. Leuk dus. Lekker electro. Met robotvocalen. Staat overigens op hun actuele album (Return To Central: track 14, onder een andere titel, als bonustrack zeg maar). Ze hebben trouwens een hele 12" uit met Factory-covers, op een of ander vaag Schots label en dus zo goed als onvindbaar. Dat nieuwe album is voor de rest niet echt te pruimen nee.

-- Joris (subbacultcha@hotmail.com), March 30, 2002.

Als het om dansbaar gaat zijn de Zweedse Sonics adepten The Chronics met hun nieuwe Make You Move onmisbaar. Vraag maar aan Norbert. Ik ben ook nog steeds helemaal weg van de electro-rock van The Faint, maar moet het tot de CD eindelijk aankomt doen met de 2 nummers die je kan downloaden. Net als Enid in Ghost World wil ik meer Indiase rockmuziek na het horen van Jaan Pehechaan Ho. Heeft iemand titels van goede compilaties?

-- Martijn (wmterhaar@myrealbox.com), March 30, 2002.

Buffalo Daughter

Zo verrassend als op hun debuut op Grand Royal zijn ze allang niet meer. De nieuwe plaat heeft de kwaliteiten van het vorige album. Het nieuwe is er vanaf, maar het zit wederom heel goed in elkaar en het klinkt weer heel erg prettig. Soms kan dat voldoende zijn.

-- Vido (vidoliber@hotmail.com), March 30, 2002.

Jonny L?
Yep.

Terug van weg geweest?
Weet niet eens of het nieuw is. Las een aanbeveling ergens en checkte het uit.

En any good?
Jawel. En 't Is geen d'n'b, klinkt eerder als harde trance (zelfs de break mocht niet missen). Werd er even vrolijk van (wat normaal niet gebeurt met deze muziek).

-- Arien (saguamura@home.nl), March 31, 2002.

ja omar, ik metal. amongst others. ik heb in de jaren tachtig elke mogelijke muziekstroming beleden. het resultaat is een enorme platenkast met veel troep en enkele parels. momenteel is de NWOBHM aan de beurt om door mijn huis te schallen. erg lekker. verbazingwekkend hoeveel invloed muziek op je heeft als je 13, 14 bent.

-- theo ploeg (theo@cut-up.com), April 01, 2002.

Nou Theo, ik zou maar uitkijken. Twee jaar geleden kwam ik Welcome To Hell van Venom tegen voor een knaak. Ik dacht, wat kan mij gebeuren?, en heb hem meegenomen. Inmiddels zit ik weer tot aan mijn strot in het metalen genot, heb al mijn heavy platen op CD aangeschaft, lees weer hondstrouw de Aardschok, en ga haast falliet aan nieuw lawaai...

-- Roger Teeling (rogerteeling@hotmail.com), April 01, 2002.

Inderdaad, oude metal is aan comeback bezig, maar de Aardschok heeft toch eeuwig voor me afgedaan. Alleen toen laatst dat interview met Jason Newsted erin stond voelde ik me weer verplicht het ding te kopen, for good ol' time's sake.

Dat brengt me bij een andere vraag: luisteren we weer naar metal omdat we het daadwerkelijk goede muziek vinden, of omdat het appelleert aan nostalgische gevoelens die jarenlang verborgen waren achter een politiek correct gordijn?

-- bas (bas@kindamuzik.net), April 01, 2002.

Waarom ik weer naar metal luister? Daarvoor moeten we terug naar toen ik ermee ophield.

Ik was een zeer fanatieke metalhead, die dan ook enkel en alleen maar naar metal luisterde. Hardrock is the best, fuck the rest, immers. Met naar metal luisteren dacht ik tevens zeer progressief te zijn. Ja ja. Toen ik aan het eind van mijn tienerjaren in contact kwam met groepen als Neubauten, Swans, Scraping Foetus off the Wheel, etc. ging er echter een wereld voor me open, en kwam ik erachter hoe beperkt ikzelf wel niet geweest was, en de metal is. Daardoor heb ik het van de ene op de andere dag afgezworen (met een paar muzikale uitzonderingen als Voivod en Death daargelaten). Alle platen verkocht, weg met die domme troep, en volledig losgeslagen in de weidse weide wereld van de muziek. Inmiddels staan Boudewijn de Groot, Nurse With Wound, Jazzanova, Ravi Shankar en Het Beste Uit Sesamstraat zij aan zij in mijn kast.

Maar twee jaar terug dus, scoorde ik die cd van Venom. Lachen dacht ik, maar was ook wel nieuwsgierig, wilde de metal een eerlijke kans geven. Wel, de vibe van Venom greep me direct, en heeft me aangezet ook andere oudjes weer eens te gaan beluisteren. Van daaruit heb ik goed kunnen ervaren wat van de eighties (nu) niet erg interessant meer is, en wat nog steeds staat als een huis. Zichzelf respecterend muziekliefhebber als ik ben, kan ik niet leven met het feit dat ik een kast zou hebben vol metal die stopt bij 1989 - ik hield immers weer van metal, en dus ben ik me - via oud lijfblad de Aardschok, jawel! - ook in het nieuwe spul gaan verdiepen. En ja, daar zitten toch echt verdomd goede bands tussen. Ik kan niet anders zeggen. Of metal weer sociaal-maatschappelijk geaccepteerd wordt zal me wat, of de meiden je er wel of niet een nerd om vinden zal me wat, ikzelf kan het weer recht in de ogen kijken, en zie dat het goed is. Daar gaat het om. Zoiets?

Maar wat me wel opvalt is dat meer leeftijdgenoten 'last' hebben van een metalrevival. Mmmmmmmmm....

-- Roger Teeling (rogerteeling@hotmail.com), April 01, 2002.

Ik heb een beetje hetzelfde meegemaakt. De Aardschok heb ik nog niet gekocht, maar dat zal ik toch weer eens doen. De metal wereld is natuurlijk vrij conservatief, maar ontwikkelt zich wel. En omdat dat allemaal buiten de mainstream media gebeurt kunnen goede dingen zich rustig ontwikkelen. Het is meer een constante stroom van talent dan het hype gebeuren in de mainstream.

-- Martijn (wmterhaar@myrealbox.com), April 01, 2002.

De metal wereld is natuurlijk vrij conservatief, maar ontwikkelt zich wel.

Ik denk dat daarin een belangrijke factor zit waarom het weer populair wordt. In de jaren tachtig zat je als hardrocker echt op een eiland. De media zwegen het dood, dus je was voor info en contact aangewezen op de Aardschok en metalpubs/kraakpanden. Inmiddels is metal wel degelijk een brede geaccepteerde muzieksoort, en vraag ik me ook af of de typische hardrocker nog wel bestaat. Ook aan de Aardschok merk je dat de medewerkers (oud & nieuw) veel breder georienteerd zijn dan metal alleen, hetgeen de recensies, artikelen en perspectieven ten goede komt.

-- Roger Teeling (rogerteeling@hotmail.com), April 02, 2002.

Maar maar Venom??? Dat is toch wel de allerergste soort van metal? Die zelfs door Beavis en Butthead ver beneden hun stand werd geacht?

-- Lava (reconstruct@nme.com), April 02, 2002.

Ho Ho, respect voor Venom ja;-)

Venom is een band waar indertijd om werd gelachen - met name het Satan-element was beschamend - maar die muzikaal toch grensverleggender bleken dan verwacht.

Wat mij er toentertijd in aansprak was niet zozeer het feit dat het het meest extreme en agressieve was wat voor handen was, maar dat Venom uit drie ordinary boys bestond. Zij toonden aan dat je helemaal niet hoefde te kunnen spelen of zingen om wel degelijk beroemd te kunnen worden. Stap gewoon dat podium op als je je daartoe geroepen voelt. Stand Up And Be Counted!
Legendarisch is hun performance op de Aardschokdag alwaar ze niet optraden. Hun apparatuur zat vast aan de grens, de jongens kwamen het podium op tussen twee andere bands in om dan maar in ieder geval gedag en sorry te zeggen. Kippevel, echt waar. Wie er was weet wat ik bedoel.

De muziek? Tja. Ik werd er toen ik het recent weer eens terugbeluisterde positief door verrast. De brute kracht, het spelen met hart en ziel, komt ook na twintig jaar nog steeds uit de platen naar voren. Welcome To Hell is een soort schizofrene kind van zowel de punk als de metal. Op Black Metal en At War With Satan wordt het steeds meer metal, en lawaai om het lawaai. Het is goed hoorbaar dat de roem (vrouwen, drank, drugs) zijn tol eist, en de platen (vooral Possessed) een sluitpost werden. Zonde, want op Black Metal staan bijzonder memorabele liedjes.

Ik heb gezegd! ;-)

-- Roger Teeling (rogerteeling@hotmail.com), April 02, 2002.

[..]maar dat Venom uit drie ordinary boys bestond. Zij toonden aan dat je helemaal niet hoefde te kunnen spelen of zingen om wel degelijk beroemd te kunnen worden. Stap gewoon dat podium op als je je daartoe geroepen voelt. Stand Up And Be Counted!

Heel mooi, was er geen punk voorhanden dan?

-- Lava (reconstruct@nme.com), April 02, 2002.

Tuurlijk. En daarvoor de garage, etc. Maar dat was voor mijn tijd. Iedereen zijn eigen 15 minutes of fame.

-- Roger Teeling (rogerteeling@hotmail.com), April 02, 2002.

Maar wat me wel opvalt is dat meer leeftijdgenoten 'last' hebben van een metalrevival. Mmmmmmmmm....

Ik weet niet of een 27-jarige een leeftijdsgenoot is, maar het feit blijft dat ik metal herontdenkt heb. Dit komt grotendeels door de laatste van Slayer, God Hates us All, die behalve weer dezelfde escapistische lading ook weer dezelfde muzikale kwaliteiten als vroeger ten ten spreidde. Maar andere metal? Ik schaam me er niet voor om te zeggen dat ik Images & Words van Dream Theater een klassieker vind, en dat ik de eerste vier langspelers van Queensrijche nog steeds regelmatig met veel plezier draai, maar in dat genre (we zullen het techno metal noemen, dan noemden ze het toen namelijk ook omdat de term progrock uit den boze was. Nu noemen ze Tool zelfs weer progrock en wordt het in dat geval weer als hip gezien. Maar dat terzijde) komen nu veel platen uit die mij totaal niet meer raken, ook die van Dream Theater niet. Hetzelfde geldt voor harde metal: Burn My Eyes van Machine Head was de laatste die me helemaal wist te boeien, daarna werd het allemaal steeds bozer tot op het punt van totale ongeloofwaardigheid. Voor mij is het dus vooral een opleving van oude metal, maar ik sta open voor nieuwe suggesties die ook dat oude gevoel mogelijk kunnen opwekken. Enlighten me.

-- bas (bas@kindamuzik.net), April 02, 2002.

Vond je The Haunted niet goed, Bas? Ik ben er een beetje uit, ook omdat ik meer van groove houd dan van dat hele snelle blast spul uit de black metal, maar volgens mij gebeuren er tegenwoordig veel mooie dingen in de technische death metal hoek.

-- Martijn (wmterhaar@myrealbox.com), April 02, 2002.

Oh ja, The Haunted is toch wel heel goed nu ik hem weer eens beluister. Was beetje een beetje aan mijn aandacht ontsnapt de laatste dagen door nieuwe aankopen (eindelijk Herbert ontdekt, maar dat is net iets andere koek ;-), Made Me Do It is een geweldig swingende thrash metal plaat. Metal rules! Woehoe!

-- bas (bas@kindamuzik.net), April 02, 2002.

Bas,

Ja, God, maar met Machine Head, Tool & Dream Theater noem je wel het topje van de ijsberg. Zoals altijd zit de kritieke massa er juist onder. Bijvoorbeeld Cradle of Filth. Weliswaar grote band, maar toch meer elitair. Hun Midian uit 2000 moet je zeker checken. Dat was voor mij hét nieuwe metalalbum dat me weer op het rechte pad kreeg. In principe spelen ze typische eighties metal, maar het zit in een nieuw jasje, waarbij melodie en song boven snelheid per se komen.

De absolute klapper van vorig jaar was voor mij The Dreadful Hours van My Dying Bride (tweede in mijn eindlijst, net onder Pilote - Doitnowman). Een gothicband die goed laat horen hoe het wel kan, i.t.t. zulke vreselijke groepjes als Within Temptation, After Forever, etc.; brrrrr... Werd Joy Division pas nu opgericht, het zou klinken als My Dying Bride.

In dezelfde trant: Blackwater Park van Opeth. (

De mensen die nu-metal haten (ik!ik!ik! - en haat is daarbij nog een understatement) moesten toch maar eens naar Ill Nino gaan luisteren (Revolution).

En een bijzondere mix tussen grindcore en trash is te vinden bij Burnt By The Sun - Soundtrack to the Personal Revolution.
Zoiets om te beginnen? Succes!

-- Roger Teeling (rogerteeling@hotmail.com), April 02, 2002.

Een compilatie-cdr is natuurlijk zo gebrand, trouwens. Je zegt het maar;-)

-- Roger Teeling (rogerteeling@hotmail.com), April 02, 2002.

Zoals altijd zit de kritieke massa er juist onder

Als je de scene niet meer volgt kun je alleen nog maar uitstekende vlaggen opmerken. Ik ga zeker eens My Dying Bride uitchecken, en over Opeth heb ik veel gelezen maar nooit geluisterd. Hetzelfde geldt nu voor Burnt By The Sun.

En Martijn, Die The Haunted plaat rockt echt als een keiharde moederneuker! Moet je niet in de auto opzetten als je geen boetes wil betalen.

-- bas (bas@kindamuzik.net), April 02, 2002.

Moet toch altijd denken aan dat nummer van Beastie Boys waarin de briljante observatie wordt gedaan "This one's for Newcastle/Where Venom are from." :)

Operation: Mindcrime tsja dat vond ik toendertijd wel heel erg belangrijk en geniaal, heb het een paar jaar geleden opgezet en het was toch allemaal wel een beetje overthetop/"we gaan hier effe een conceptlp in elkaar rossen waar Alan Parsons Project bij gaat verbleken."

-- Omar (omar@kindamuzik.net), April 02, 2002.

Operation: Mindcrime tsja dat vond ik toendertijd wel heel erg belangrijk en geniaal, heb het een paar jaar geleden opgezet en het was toch allemaal wel een beetje overthetop/"we gaan hier effe een conceptlp in elkaar rossen waar Alan Parsons Project bij gaat verbleken." Moet ik het mee eens zijn. De tweede helft van Rage For Order was een briljante mix van elektronica en melodieuze metal, maar Operation ondanks het sterke songmateriaal toch iets teveel een opera aan intermezzo's, stemmetjes & soundeffects.

Technometal? Ja, een van de redenen voor mij om toentertijd met metal te stoppen. Bands als Watchtower, Sieges Even & Mekong Delta waren toch volstrekt onbeluisterbaar? Bij Voivod en Death zat er tenminste nog iets vloeiends in de muziek en waren de songs oké. Maar het zal wel iets persoonlijks zijn, want ook een muzieksoort als jazz krijgt mij de gordijnen in.
Verder dan Bitches Brew ben ik nooit gekomen.... snik:-(

-- Roger Teeling (rogerteeling@hotmail.com), April 03, 2002.

Theo: gij ook al een hardrocker in de 80s?
Who the fuck wasn't? Uh, ik. Teveel bezig met Bros, Hot Chocolate, Salt 'n' Pepa en Ice T. heheheh En ik tracht dan nog m'n New Beat fase te vergeten. heheh

-- nathalie (stevienixed@hotmail.com), April 03, 2002.

Verder dan Bitches Brew ben ik nooit gekomen.... snik:-(

Dan mis je echt iets. Tot 1975 heeft Miles sowieso alleen maar topplaten uitgebracht. Verder natuurlijk de freejazz juweeltjes van Coltrane en Coleman, Out To Lunch van Eric Dolphy, Chet Baker met zijn lyrische stijl, de waanzinnige bebop van Charlie Parker, en zkunnen we nog wel even doorgaan. In de freejazz en improv worden nog steeds fantastische platen uitgebracht.

Wat techno metal betreft: Ik vond Sieges Even en Watchtower geweldig, Mekong Delta op een of andere manier niet. Die super cerebrale vorm van techno metal is daarna nooit meer echt van de grond gekomen. Atheist en Cynic mixte die techno stijl nog met death metal en jazz, en gingen daarin veel verder dan bijvoorbeeld Death. Pestilence heeft overigens ook nog wat pogingen in die richting gedaan.

-- bas (bas@kindamuzik.net), April 03, 2002.

'Who the fuck wasn't? Uh, ik.'

Tja. Ik zal je sterker vertellen. Iedereen die in de jaren tachtig naar de hitparade luisterde koopt al jaren geen muziek meer, iedereen die toen een metalhead was houdt tegenwoordig de muziekindustrie in leven. Metal mag dan gevaarlijk zijn als je het achterstevoren draait, disco doodt de smaakontwikkeling kennelijk volledig. ;-)

Ik mis wat aan jazz? Hou op, schei uit. Ik weet het:-(
Klassiek vind ik muzak! Maar als ik dan de twinkeling in iemands ogen zie als hij of zij het over de cantates van Bach heeft.... DAT WIL IK OOK HOREN!! Maar ik hoor het niet... Jazz komt er dan beter vanaf, daar wordt ik namelijk naar van; hetgeen betekent dat het me tenminste IETS doet. Hopelijk slaat dat nog eens om in liefde....

-- Roger Teeling (rogerteeling@hotmail.com), April 03, 2002.

Ik mis wat aan jazz?

Zekers. Had er net nog over willen beginnen bij de discusse over zomerplaatjes. Dan doe ik het hier maar. Vanmiddag had ik even tijd om Meditations van Coltrane op te zetten met het raam open voor het straatgeruis en een fris windje alvorens weer de stad in te duiken. Freejazz is het geluid van de vrijheid.

Klassiek vind ik muzak!

Gaat het dan alleen maar om de Bachs, Beethovens, Mozarts en Mahlers (die allemaal wonderschone dingen hebben gemaakt) of bedoel je dan ook de hedendaagse gecomponeerde muziek? Ives, Britten, Stravinsky (letterlijk terug te horen in ondermeer het repertoire van Coil, Foetus en al die andere vroege industrialisten?), de minimalisten, Louis Andriessen en de componisten wiens namen ik even niet kan spellen? Op zijn best zijn ze allemaal meeslepend en groots en doen ze onze geliefde popmuziek verbleken tot vrijblijvende kinderdeuntjes. Bij muzak denk ik aan achtergrondgereutel, terwijl klassiek juist alle aandacht op kan eisen. Klassiek kan zeer sacraal zijn. Het is dat ik al met veel overgave teveel geld uitgeef aan de herrie waar we op deze pagina's over schrijven anders had ik me graag verdiept in de partituren en me ondergedompeld in de rook van jazzclubs. Om nog maar te zwijgen over wat men wereldmuziek noemt. Ik heb een keuze gemaakt, maar blijf me wel bewust van de waarde van hetgeen ik terzijde leg.

-- Vido (vidoliber@hotmail.com), April 03, 2002.

Ik heb zeker heel wat onderzoek gedaan, zeker naar klassiek. Temeer daar inderdaad het vernuft van de gemiddelde klassieke compositie (traditioneel en modern) vele malen groter is dan bij pop (ulaire) muziek het geval is. (Niet dat iets daarom meer interessant per se is.) Maar: ik hoor het niet!! Het raakt me niet. Ik zit erbij en kijk ernaar. Hoor hoe knap het is, maar het laat me geheel koud. Ja, prachtig die stukken zoals toepgepast door Coil, Foetus, etc. Maar beluister ik ze op zichzelf, doet het me geen ene male moer. Ja, Glass, Reich, oude Nyman, dat boeit me wel (The Rachel's, Kronos Quartet, a la, 'tgaat 'tgaat; maar ik durf dat niet echt klassiek te noemen, eerder gewoon doordachte pop gespeeld op violen, etc.). En dat vind ik echt heel erg, dat ik het niet hoor, dat mag je weten. En jazz, ja, zoals ik al zei: ik wordt daar erg naar van, en dan met name van freestyle.... De enige muzieksoort die van invloed is op mijn humeur. Boehoeh:-(

-- Roger Teeling (rogerteeling@hotmail.com), April 03, 2002.

Het moet iets met de instrumentcombinatie van orkesten uit Europa zijn, denk ik. Want geef me klassieke muziek uit Persië, Syrië, China, Japan, Vietnam, etc. anytime! Prachtig! Tot tranen geroerd, echt!

-- Roger Teeling (rogerteeling@hotmail.com), April 03, 2002.

Want geef me klassieke muziek uit Persië, Syrië, China, Japan, Vietnam, etc. anytime! Prachtig! Tot tranen geroerd, echt!

Dat kan dan te maken hebben met de gebruikte toonladders en totaal verschillende structuren. Op zich niet zo vreemd om van het ene te houden en met het andere niets te kunnen.

-- bas (bas@kindamuzik.net), April 03, 2002.

Dat kan dan te maken hebben met de gebruikte toonladders en totaal verschillende structuren.

Mja, ik weet dat nog zo net niet. Ik geloof niet zo in het heiligdom van het liedje. Nummers die me aanspreken doen dat op basis van volstrekte willekeur lijkt wel. Soms ben ik geraakt door de complexiteit, dan weer door de simpelheid. En als de ene groep het uitvoert vind ik het geweldig, en als een andere het doet laat het me koud. Dus wat is daarin dan de rol van de compositie? Er zit qua klank tussen niet-westerse instrumenten en westerse een wereld van verschil, en ik denk dat die klank mij meer aanspreekt. Met uitzondering dan van het gebruik van de kwart-noten. Dat is idd typisch voor het oosterse componeren, en vind ik prachtig. Maar wie weet? Misschien speelt er zich op subliminaal niveau bij mij wel iets af inzake klassiek en jazz dat ik nog niet te pakken heb weten te krijgen, en me de muzieksoorten doet tegenstaan...

-- Roger Teeling (rogerteeling@hotmail.com), April 03, 2002.