Okee Bas: 1 woord teveel gezegd over de laatste Gomez? Goede plaat he!

Aurora: Houd je echt van Friese humor? Hij kan nooit echt tot me doordringen

Bert: Wat een prachtconcert was het he :o)

-- Norbert (norbert@kindamuzik.net), April 12, 2002

Answers

eria: vind jij die recloose echt zo goed? heb alle nummers nu wel. niet in de goede volgorde vrees ik. bij tijd en wijle doet het me wel wat. maar er zitten ook een paar tracks bij die me toch wat te eenvoudig/oppervlakkig klinken. ik doe recloose misschien tekort en ik moet de plaat nog een paar maal goed luisteren... wat zijn voor jou de doorslaggevende argumenten om recloose in je armen te sluiten?

Norbert& Bert: ook op de Think Small website werd de loftrompet gestoken voor Belle & Sebastian. dus heb ik een aantal nummers gedownload. sorry: ik begrijp er niets van. saaie mierzoete luisterpop met irritante volksmuziek invloeden. welke nummers moet ik luisteren om wellicht een ander beeld te krijgen?

Joris: die Pretty Day In Malmö tape bevolkt je lijstje al een aantal weken. in welk genre morgen we het ding plaatsen?

-- theo ploeg (theo@cut-up.com), April 12, 2002.

Theo.... het blijven altijd wel lieve liedjes. Zo nu en dan een afwijking maar over het algemeen toch wel het brave. Maar de teksten maken het een stuk ironischer. Vrolijke klanken met depressieve verhaaltjes. En dan opeens weer vlijmscherp. Luister maar naar:

The Model (van Fold your hands child). Zanglijn neemt hele toonladder te grazen en tekst zoals gezegd erg scherp

Marx & Engels (van Waking up to us EP). Een mooi rustig liedje met piano.

Jonathan David (van gelijknamige EP). Mijn favoriete nummer. Ontzettend vrolijk liedje over een onbereikbare liefde. Tegen het valse aan maar dat mag bij B&S. En heel goede koortjes

Get me away from here I'm dying (van If you're feeling sinister). Ironie ten top en een mooi verhaal in lekker liedje.

Als je hierna nog niet iets mooi vind zal B&S wel nooit wat voor je worden.

-- Norbert (norbert@kindamuzik.net), April 12, 2002.

The State I Am In - gewoon het achretypische B&S-nummer. Electronic Renaissance Stars of Track and Field En het prachtige, door Phil Spector beinvloede, Slow Graffiti.

Zouden mijn aanraders zijn.

-- Lava (reconstruct@nme.com), April 12, 2002.

Zeker erg mooie nummers maar niet echt een compleet beeld van wat ze doen. Want de uptempo vrolijke nummertjes springen er toch wel erg uit altijd. Ah, eigenlijk kan ik ook wel doorgaan met aanbevelingen geven. Legal Man, I love my car, Seeing other people, She's losing it, Dirty Dream #2 etc etc

-- Norbert (norbert@kindamuzik.net), April 12, 2002.

Neeneenee...'I don't love anyone', het wezelijke B&S nummer, de essentie ashetware.

Recloose, af en toe best wel aardig, maar ik blijf het te vaak Ferry Maat's Soul Show op lokatie in Detroit vinden.

Joris: die rare tracks from Detroit. Staat daar nog wat wereldschokkends op?

Theo: Laub? Ik zie Kitty-Yo dus ik ben nieuwsgierig.

-- Omar (omar@kindamuzik.net), April 12, 2002.

I don't love anyone essentieel? vind het een van de eentonigste B&S nummers. Goede afwisseling op het album maar ook niet meer dan dat.

Trouwens wel opvallend dat ik nog wel eens hoor dat de nummers van Belle & Sebastian op elkaar lijken. Voor mij ligt het zo ver uit elkaar omdat ik er al zo ver ben ingedoken. Zo'n nummer als I love my car kan je volgens mij nergens verder mee vergelijken maar anderen zullen het weer op het vrolijke losse geluid gooien.

-- Norbert (norbert@kindamuzik.net), April 12, 2002.

Eentonig is niet altijd een slechte eigenschap. 'I don't love anyone' heeft het allemaal: misanthropie, die weer in twijfel wordt getrokken, humor en die prachtige Byrdsiaanse samenzang tegen het einde waar een Stoned Roser als Theo wel pap van zou moeten lusten. ;)

-- Omar (omar@kindamuzik.net), April 12, 2002.

Eentonigheid hoeft zeker geen slechte eigenschap te zijn. Toch vind ik de melodie bij Belle & Sebastian zo opvallend. Hele toonladders worden afgedaald en opgeklommen zodat een enkeling nog een beetje vals begint te zingen.

Toch leuk dat je deze als favoriet er uit haalt. Zit er toch nog meer in het nummer dan ik zou denken :-)

-- Norbert (norbert@kindamuzik.net), April 12, 2002.

Tsja het subjectivisme heh? ;)

Ik vond het altijd essentieel omdat het de andere kant van het Kinderlijke in B&S zo goed vangt: niet het liefelijke maar dat drammerige "de wereld is stom" idee. Heel clever om dat zo aan te kaarten, maar goed dat kan aan mij liggen. :)

-- Omar (omar@kindamuzik.net), April 12, 2002.

Theo, Ik heb me er nog niet aangeset, maar ik wil eens een epos schrijven over het feit dat ik B&S per uitgave saaier en minder bijzonder vind worden. Dus begin bij het begin zou ik zeggen, en prik Tigermilk enkele malen door. Met wat mij betreft extra aandacht voor het volgende: Expectations, Electronic Renaissance, en We Rule The School.

Dog On Wheels EP is ook wel oké, omdat er op momenten ook heerlijk charmant op wordt valsgezongen.

Latere werk dus duffer en meer stoffig wat mij aangaat, met enkele positieve uitzonderingen: A Century of Fakers, Sleep the Clock Around, en Slow Graffiti.

Verder heeft Fold Your Hands Child... een hele mooie voorkant (poster!), maar is verder toch de minst interessante B&S-release?

-- Roger Teeling (rogerteeling@hotmail.com), April 12, 2002.

Verder heeft Fold Your Hands Child... een hele mooie voorkant

Tsja, de tweeling van Mum zijn wel een paar draakjes. :)

-- Omar (omar@kindamuzik.net), April 12, 2002.

Okee Bas: 1 woord teveel gezegd over de laatste Gomez? Goede plaat he!

Geweldige muziek. De enige vrolijke muziek waar ik zelf ook vrolijk van word. Daarom: de perfect muziek voor 's avonds bij de barbecue en Hoegaarden witbier.

-- bas (bas@kindamuzik.net), April 12, 2002.

als je het mij vraagt is 'if you're feeling sinister' de beste b&s plaat. fox in the snow is het beste nummer.

:)

-- Ludo (ordinarypeoplerecs@Hotmail.com), April 12, 2002.

Bas heeft wel meer intrigerende plaatjes in zijn lijst staan. Ik ben benieuwd naar Markant. Heb wel wat EP's in de kast staan en die klinken prettig. Is het album de volle lengte de moeite waard? En kun je iets vertellen over Diane Labrosse/Martin Tetreault en Xinlisupreme? Allemaal zeer exotische namen.

Friese humor is trouwens geweldig, Norbert. Het is zo droogkloterig dat je iets langer in de ogen van de Fries moet kijken om te zien of je in de maling wordt genomen. Vanavond ga ik me wat dat betreft weer 's graag in de zeik laten nemen door Solbakken.

De liefhebbers van energieke, opgefokte gitaarnoise met stuwende ritmetandem en sloganachtige teksten die je wel mee moet schreeuwen, kan ik de single van Mclusky van harte aanbevelen. Our band is bigger than your band. Sing it!.

-- Vido (vidoliber@hotmail.com), April 12, 2002.

Ik ben benieuwd naar Markant. Heb wel wat EP's in de kast staan en die klinken prettig. Is het album de volle lengte de moeite waard?

Absoluut. Neigt naar IDM maar is het stiekem niet omdat hij eigenlijk Biosphere beter vindt dan Autechre. Meer kan er nog niet over zeggen.

En kun je iets vertellen over Diane Labrosse/Martin Tetreault en Xinlisupreme?

Diane Labrosse/Martin Tetreault: experimentele elektronica door draaitafels en effecten, geheel geimproviseerd. Hun label Ambiances Magnetiques staat toch al bekend als een van Canada's toplabels voor vrije improv en modern klassiek.

Xinlisupreme: noise zoals alleen Japanners dat kunnen. Ergens tussen My Bloody Valentine en Merzbow in, eigenlijk heel melodieus onder die dikke lagen lawaai. Zeer intens.

Vido, hoe is Fly Pan Am?

-- bas (bas@kindamuzik.net), April 12, 2002.

"Friese humor is trouwens geweldig, Norbert. Het is zo droogkloterig dat je iets langer in de ogen van de Fries moet kijken om te zien of je in de maling wordt genomen."

Hmmm, ik heb juist vaak te maken met Friezen die absoluut niet tegen enige vorm van understatement kunnen.

-- gieteling (neben10@hotmail.com), April 12, 2002.

Fly Pan Am. Intrigerende plaat. Een sterke combinatie van repeterende gitaarlijntjes omringd door een stevige ritmesectie, noise en haperende tapes. Die tapes haperen soms zo erg dat je denkt een mislukte persing gekocht te hebben.

-- Vido (vidoliber@hotmail.com), April 12, 2002.

Tja, Fold Your Hands Child wordt over het algemeen niet als een sterk album gezien. Vind ik een beetje onterecht. Alleen de eerste 2 nummers al: I Fought in a war en The Model. De laatste heeft ook nog eens de beste B&S tekst, gedeeltes hieruit kwamen ook veel letterlijk in recensies voor. Maar ook Waiting for the moon to rise, The Chalet Lines, en de laatste 3 nummers, erg mooi toch? Maar ook 1 van de vreselijkste ooit, dat EO-nummer. En don't leave the light on baby is wat te saai (was wel een mooi Low-nummer geweest overigens). Maar dat het achteruit gaat met B&S, ben ik het toch niet mee eens. De koers is wel een beetje gewijzigd.

-- Norbert (norbert@kindamuzik.net), April 13, 2002.

Tja, Fold Your Hands Child wordt over het algemeen niet als een sterk album gezien.

Voor de duidelijkheid: dat is niet wat ik gezegd heb:-) Ik heb gezegd: het is de minst interessante B&S-release. Zet ik de vier langspelers op een rij, dan zie ik steeds minder pakkende nummers per plaat, al is het nog steeds niet zwak of slecht, inmiddels. Ik ben benieuwd naar wat die soundtrack doet. En smaken verschillen, want ik vind Don't leave the light on baby een prachtnummer. Helemaal EO ja, maar hier werkt dat prima. Low is trouwens ook zo'n band op z'n retour, maar da's weer een ander verhaal;-)

-- Roger Teeling (rogerteeling@hotmail.com), April 13, 2002.

Low is trouwens ook zo'n band op z'n retour, maar da's weer een ander verhaal;-)

Vertel! Zelf had ik 'Things We Lost In The Fire' bijna weer op mijn weeklijst gezet. Ze zijn wel wat meer gaan rocken (het zal toch niet daaran liggen he?;-), maar ik vind ze nog altijd een van de sterkere bands van de laatste paar jaar.

Wat B&S betreft, ben nog altijd het meest onder de indruk van 'If Your'e Feeling Sinister'. Voor mij ligt de mooiste sfeer toch in die plaat, het is wat pastoraler dan de andere releases en dat is toch wat ik het leukst aan die band vind.

-- Arien (saguamura@home.nl), April 14, 2002.

Wat mij in Low sterk aanspraak was de onderhuidse spanning, een broeierigheid die van Songs For a Dead Pilot een intense ervaring maakte, ondanks het langzame spel en de rustige voordracht. Die spanning was op Secret Name al is verder te zoeken, en op Things We Lost ben ik hem verloren. Wat je dan overhoud is een collectie langzame, ingetogen songs - nota bene de beste Lowsongs! - zonder ballen. Nog heel aardig hoor, maar voor mij allang niet meer wat het geweest is. (Volgende week: Lambchop & de VerLowing van de popmuziek;- )

-- Roger Teeling (rogerteeling@hotmail.com), April 14, 2002.

Omar ---> Laub: erg goede plaat van dit duitse duo dat misschien wel een beetje doet denken aan lamb. of beter: ook laub is man en vrouw. ook laub is elektronica met breekbare zang. ook laub bestuift elektronica met melancholische pop. tegenwoordig bestaat laub op klanklandschappen, zacht aanwezige beats en hier en daar wat schurende geluiden. daaroverheen wonderschone duitstalige engelengezang. fraai plaatje en zeer de moeite waard.

-- theo ploeg (theo@cut-up.com), April 15, 2002.

Mmm, klinkt wel een beetje als het tweelingzusje van Donna Regina.

-- Omar (omar@kindamuzik.net), April 15, 2002.

> Joris: die Pretty Day In Malmö tape bevolkt je lijstje al een aantal weken. in welk genre morgen we het ding plaatsen?

Zweedse indiepop. Bands als Nixon, Aerospace, Komeda, Hell On Wheels en Edson. Stina Nordenstam is waarschijnlijk de bekendste naam. Maar er staat vooral een hele boele, hele leuke obscure dingen tussen: David & The Citizens, A Very Dangerous Man Called Jack, Les Nipples, Corduroy United.

> Joris: die rare tracks from Detroit. Staat daar nog wat wereldschokkends op?

Wel, "wereldschokkend" is een erg groor woord maar persoonlijk wordt ik erg blij van binnen van ouwe soulkneiters als I Got A Notion van Henry Lumpkin of It's Fantastic van Smokey Robinson. En de italiaanstalige versies van de Supremes' You Can't Hurry Love (L'Amore Verra) en The Way You Do The Things You Do van de Temptations (Sei Solo Tu) zijn ook altijd goed voor een tevreden glimlach.

-- Joris (subbacultcha@hotmail.com), April 16, 2002.