Persoonlijk vind ik het een belachelijk vraag - alsof je *meer* bent als je muziek speelt of erover schrijft. Muzikanten staan op de hoogste trede en kijken neer op de schrijvers die dan op hun beurt lachen met de fans.
Dus hier heb je de kans om je te verdedigen (waarom je wel of niet doet).

-- nathalie (stevienixed@yahoo.com), June 24, 2002

Answers

Ik schrijf omdat ik van taal en muziek hou. Voor de Subjectivisten schreef ik voornamelijk in het Engels. Raar maar waar, het Engels ligt me beter. Het voelt stuntelig aan als ik in het Nederlands schrijf. Misschien omdat ik meer van de Engelse taal hou (zowel in het *echte leven* als in muziek).

-- nathalie (stevienixed@yahoo.com), June 24, 2002.

Ik schrijf over muziek omdat ik
1) het ontzettend leuk vind om over te praten en met een niet-standaard muzieksmaak gaat dat niet zo makkelijk in het dagelijks leven.
2) het leuk vind om over dingen te schrijven die me bezig houden, dit overigens altijd in het Nederlands, want als ik Engels ga schrijven dan wordt dat erg stuntelig...
3) ik houd van het maken van een consequent, gestructureerd overzicht van iets (ben verzot op encyclopedieën). Vandaar dat ik een webzine ben begonnen en geen weblog.

Ik speel geen muziek omdat ik er het geduld niet voor heb. Ik zou best graag in een bandje spelen en dan goede muziek maken, maar heb geen geduld om een instrument te leren bespelen. Wat uiteraard ook meespeelt is dat mijn ouders mij nooit naar muziekles hebben gestuurd.

-- Martijn @ Think Small (thinksmallzine@hotmail.com), June 24, 2002.

ik schrijf niet omdat die Alex Tobin nooit op mijn e-mailtjes reageert als ik me zelf weer eens aanbiedt. hehe. :) echt waar. al 2 keer gedaan. hij zal het wel druk hebben.

ik speel wel. maar goed..

-- Ludo (ordinarypeoplerecs@Hotmail.com), June 24, 2002.

Ik schrijf OMDAT IK NIET KAN SPELEN (als ik dat wel kon dan was ik niet gaan schrijven, in ieder geval niet in deze vorm). Ik schrijf omdat ik het denk te kunnen. In beide talen nog wel. Ik schrijf omdat het leuk staat op feestjes. Ik schrijf omdat ik na 6 jaar studeren aan een opleiding van 4 jaar niks beters te doen heb. Ik schrijf omdat ik hoop dat als je het vaak genoeg doet het een noodzaak wordt (staat nog leuker op feestjes). Ik schrijf omdat ik ooit zo goed wil zijn als Vido. Ik schrijf omdat ik ooit zo goed wil zijn als Nath. Ik schrijf omdat een stukje blijkbaar het enige is wat ik kan afmaken. Ik schrijf omdat ik ervan hou om mezelf te corrigeren. Ik schrijf omdat het mij soms teveel is. Ik schrijf omdat het uiteindelijk beter is dan steeds alleen maar filepile/andere weblogs/downloads/porno te checken. Uiteindelijk schrijf ik niet zo veel. Raar.

-- Arien (saguamura@home.nl), June 24, 2002.

Jaren verplichte blokfluitles op de basisschool hebben ervoor gezorgd dat ik nadien lang met een grote boog om muziekinstrumenten heen ben gelopen. De wereld is daar niet per se slechter van geworden.....

Ik schrijf ook niet over muziek. Het idee dat dat überhaupt mogelijk zou zijn (voor mij), is pas vrij laat tot me doorgedrongen. Verder ben ik behoorlijk laks en kost het me al genoeg moeite om schrijfsels voor de studie af te maken.

Overigens heb ik nooit het idee gehad dat ik me als geïnteresseerde leek voor deze (non-)keuzes heb moeten verdedigen. Maar dat kan ook komen doordat ik weinig (lees: geen) door een heilig vuur aangedreven muzikanten of schrijvers ken.

-- gieteling (neben10@hotmail.com), June 24, 2002.

In het verleden schreef ik wel eens recensies voor het ter ziele Tocado blaadje in Rotterdam. Was erg leuk maar als je het echt goed wil doen moet je er echt voor gaan. En ik ga voor muziek maken. Dat botst ook soms, als je muziek maakt werk je aan je eigen geluid en heb je een bepaalde smaak die indirect je eigen muziek beinvloedt. Een schrijver kan vaak nog meer afstand nemen en luistert niet zo heel erg (allemaal in het algemeen) naar de speltechniek etc. Een schrijver hoeft ook geen rekening te houden met collegamuzikanten. Tenzij hij wel muzikant is natuurlijk. Dan is het gevaar dat je eigen muziek ook extra onder de loep gelegd wordt en men gaat "zoeken".

-- martinus (martin@cheech-wizard.com), June 25, 2002.

Er zijn een paar serieuze muzikanten die ook op een serieus niveau pojournalistiek bedrijven/bedreven hebben. Ira Kaplan van Yo La Tengo bijvoorbeeld, maar er zijn er meer (al schiet me zo snel geen naam te binnen). Wordt wel lastig als je band erg populair wordt, want dan krijg je snel het verwijt van belangenverstrengeling.

Misschien zijn muzikanten wel gewoon mislukte popjournalisten. :)

-- Martijn @ Think Small (thinksmallzine@hotmail.com), June 25, 2002.

of popjournalisten mislukte muzikanten.

-- Arien (saguamura@home.nl), June 25, 2002.

of popjournalisten mislukte muzikanten.

hehe.. dat is volgens mij een bekende "wijsheid", waarop ik wilde zinspelen.. :)

-- Martijn @ Think Small (thinksmallzine@hotmail.com), June 25, 2002.

niks zinspelen, gewoon zeggen!;-p

-- Arien (saguamura@home.nl), June 25, 2002.

Hebben we deze discussie niet al een keer gehad in een ver, grijs verleden?

-- Hibernia (hibernia_augusta@hotmail.com), June 25, 2002.